Adakah Gaji Minimum Lebih Tinggi Bermaksud Pengangguran Dan Inflasi Lebih Tinggi?

Keperluan untuk melaksanakan gaji minimum adalah berdasarkan perlindungan yang ditawarkan kepada pekerja pada strata berpendapatan terendah. Mereka ini selalunya merupakan pekerja daripada kumpulan yang sering terpinggir dalam masyarakat seperti pekerja belia dan wanita. Mereka mungkin tidak mempunyai kuasa tawar menawar untuk menuntut gaji yang lebih tinggi tanpa campur tangan kerajaan secara langsung.

Selama beberapa dekad terdapat kata sepakat yang hampir di kalangan ahli ekonomi bahawa menaikkan gaji minimum sama seperti mana-mana tingkat lain akan mengurangkan pekerjaan dengan ketara. Ada yang meneruskan hujah kos pekerjaan yang berpotensi. Walau bagaimanapun, pandangan itu telah berubah di mana majoriti kini melihat peningkatan yang ketara sebagai idea yang baik.

Untuk memahami peralihan, adalah penting untuk menghargai eksperimen semula jadi yang dijalankan oleh Nobel Laurette David Card, yang mendapati bahawa kenaikan gaji minimum tidak menyebabkan peningkatan pengangguran[1].

Malah, ia didapati dapat mengeluarkan ramai daripada kemiskinan dan memberi manfaat kepada mereka yang berada di bahagian bawah, termasuk mereka yang mendapat gaji lebih daripada gaji minimum[2].

Ada pihak yang menganggap pelaksanaan gaji minimum yang lebih tinggi merugikan pekerja bergaji rendah kerana ia adalah nilai tiruan yang dikenakan oleh kerajaan dan bukannya ditentukan melalui kuasa pasaran.

Ini kerana mereka yang mempunyai kemahiran atau pengalaman yang lebih rendah cenderung mempunyai tahap produktiviti yang lebih rendah. Oleh itu, struktur kos yang lebih tinggi akan menangguhkan pengambilan pekerja ini daripada menggaji mereka pada gaji yang lebih rendah sehingga mereka menjadi lebih berpengalaman.

Gunakan data domestik untuk ketepatan.

Bagaimanapun, pendapat saya ialah dasar gaji di Malaysia harus berdasarkan konteks domestik. Pada 2013, gaji minimum pertama kali ditetapkan pada RM 900 sebulan untuk Malaysia Barat dan RM 800 untuk Malaysia Timur. Kadar itu telah meningkat secara berperingkat selama bertahun-tahun. Kira-kira sedekad kemudian, ia dijangka mencecah RM1,500 sebulan berkuat kuasa 1 Mei 2022.

Ini nampaknya merupakan kadar yang adil memandangkan Pertubuhan Buruh Antarabangsa melaporkan bahawa purata gaji minimum di seluruh dunia untuk negara membangun dan sedang pesat membangun adalah kira-kira 67% daripada gaji median[3]. Pada penghujung 2019 sebelum wabak, menurut Jabatan Perangkaan Malaysia (DOSM), pendapatan median di Malaysia ialah RM 2,442 di mana gaji minimum ditetapkan pada RM 1,200 (kira-kira 49%).

Bagaimanapun, menurut data DOSM, wabak itu telah menurunkan pendapatan median kepada RM 2,206, gaji minimum RM 1,500 mewakili kira-kira 68% yang selaras dengan purata global. Memandangkan ekonomi dijangka menyaksikan lantunan kukuh lebih daripada 5.5% pada 2022, gaji median boleh dijangka melepasi paras 2019 menjelang 2024. Ini akhirnya akan mewakili gaji minimum yang mewakili 60% daripada gaji median.

Penyelidikan mengenai pelaksanaan tahap gaji minimum sebelum ini di Malaysia menunjukkan bahawa ia cenderung untuk meningkatkan produktiviti buruh, bertindak sebagai pendorong, dan mengurangkan pusing ganti pekerja[4].

Malah, kajian jangka panjang telah menunjukkan bahawa ia mengurangkan pengangguran dan meningkatkan kadar penyertaan buruh[5]. Penyelidikan juga mendokumenkan bahawa peningkatan sebelumnya pada tahun 2016 juga tidak menyebabkan sebarang pengurangan ketara dalam permintaan buruh[6].

Tidak mungkin meningkatkan lagi inflasi

Terdapat juga pandangan bahawa kenaikan gaji minimum boleh membawa kepada tekanan inflasi. Sebagai contoh, jika pemilik restoran tiba-tiba terpaksa membayar pekerjanya RM 1,500 dan bukannya RM 1,200, dia perlu menaikkan harga produknya untuk mengambil kira kenaikan kos ini.

Tetapi dalam konteks Malaysia, kemungkinan kebanyakan pekerja di kawasan bandar sudah dibayar hampir dengan kadar yang dicadangkan iaitu RM 1,500. Oleh itu, mungkin terdapat sedikit tekanan harga tambahan di kawasan ini. Berkemungkinan kadar baharu itu akan menyumbang kepada perbezaan gaji dan kos di bandar berbanding kawasan luar bandar, selaras dengan pendekatan semasa.

Di samping itu, inflasi cenderung menjadi tidak penting sebagai penentu guna tenaga di Malaysia[7]. Malah, penyelidikan di Malaysia menunjukkan bahawa pasaran buruh di Malaysia cenderung mengikut teori kecekapan-gaji di mana peningkatan kos (gaji yang lebih tinggi) akan dipulihkan melalui produktiviti yang lebih tinggi serta peningkatan pengekalan pekerja[8].

Oleh itu, tekanan inflasi tidak mungkin menjadi teruk, memandangkan peningkatan produktiviti kemudiannya akan mengatasi potensi kenaikan paras harga. Oleh itu, nampaknya kadar baharu yang lebih tinggi mungkin menunjukkan gambaran positif secara keseluruhan.

Walau bagaimanapun, memandangkan potensi ia boleh membahayakan PKS yang tidak dapat menawarkan gaji yang lebih tinggi, terdapat keperluan untuk meneroka mekanisme di luar gaji minimum pada masa hadapan. Mengenakan undang-undang gaji minimum meletakkan peranan mengurangkan kemiskinan kepada pemilik perniagaan.

Tetapi pendekatan berbeza melalui program kebajikan sosial untuk pekerja bergaji rendah akan membolehkan semua pembayar cukai berkongsi beban kewangan. Antara bidang yang akan memberi manfaat kepada isi rumah B40 termasuk sebahagian perlindungan untuk kos perumahan, penjagaan kesihatan serta kos penjagaan kanak-kanak.